Na het laatste avondmaal op Witte Donderdag,
het lijden en sterven van Christus op Goede Vrijdag,
na de Stille Zaterdag volgt
op Paasochtend zijn opstanding uit de doden:
voor iedereen de dood overwonnen
Locronan (Bretagne), Chapelle du Pénity, Kruisafname, 16e eeuwse stenen sculptuur.
Maria de moeder van Jezus kijkt vol medelijden naar het ge-schonden lichaam van haar zoon die half zittend half liggend bij haar is neergelegd.
Haar handen zijn gevouwen.
Achter haar Maria Magdalena met een kruikje vol oliën en Johannes die het hoofd van Jezus ondersteunt. Links Jozef van Arimathea die de lijkwade toont en rechts Nicodemus met de doornenkroon in zijn handen.
Alle ogen zijn gericht op Christus wiens gezicht en lichaam een al het ware nog voortdurend lijden tonen.
Rome, St. Pieter, Pieta door Michelangelo, 1499.
Met gesloten ogen, alsof ze bidt, kijkt Maria naar haar zoon. Michelangelo werkt hier met tegen-stellingen: Maria die nu toch minstens 47 jaar zal zijn oogt als een twintiger, heel energiek en sterk tegenover een verouderde Jezus met een krachteloos lichaam. De schoot van Maria, verbreed door haar kleding, draagt haar zoon. Zij ondersteunt hem met haar rechterarm en met haar vrije arm en hand links laat ze vol genade haar zoon los. Met dit gebaar betrekt ze tevens de toeschouwer in het beeld.