Op 12 januari 2022 overleed Lot Weiland – de Lange.
Lot was jarenlang lid van onze Augustinus leeskring in Werkhoven en lid van de Familia Augustiniana. Bijna iedere ontmoetingsdag was ze van de partij. We reden we samen met Hedy Groot , Joséphine Boevé en soms Wyp Bonthuis naar de plaats van ontmoeting met de andere FAN groepen. Laura en Leo van Klinken gingen met eigen vervoer. Dit was ons clubje uit Werkhoven. Lot was een zeer belezen persoon. Ze verdiepte zich samen met broeder Henri uit de Slangenburg in Doetinchem onder andere in Hildegard von Bingen. Ze liet zich inspireren door de antroposofie, het katholicisme, het protestantisme en het boeddhisme. Lot kwam in aanraking met de zusters van de kloostergemeenschap ‘Gods Werkhof’. De openheid van de zusters Augustinessen sprak haar zeer aan. Ze liet zich dopen door pater Hans Maassen o.s.a.. Op 25 mei 2011 werd dit bezegeld in het vormsel, toegediend door hulpbisschop Herman Woorts in de kerk in Maarn. In een bedankbriefje schrijft ze: ‘Dank je wel voor je aanwezigheid op die stralend-mooie 21e mei. Ik ben er dankbaar voor en blij mee’. Toen de zusters uit de Priorij vertrokken verbond ze zich aan de oecumenische Werkhofgemeenschap. Lot nam zeer actief deel aan de voorbereiding van de vieringen.
In de Augustinus leeskring verdiepte ze zich in de preken van Augustinus en verbond deze teksten met teksten uit andere bronnen. Lot was een zoeker, ze bleef steeds lerend bezig met de vraag: ‘Hoe kan ik een goed mens zijn in dit leven’. Al een aantal jaren geleden liet de gezondheid van Lot het niet meer toe dat ze naar de vieringen kon komen van de Werkhofgemeenschap, vieringen voorbereiden zat er niet meer in, ook deelname aan de Augustinus leeskring ging niet meer. We raakten het contact met Lot wat kwijt, wel hield ze contact met een kleine groep leden van de Werkhofgemeenschap. Graag citeer ik de tekst op haar bedankkaartje naar aanleiding van de toediening van het vormsel. Deze tekst geeft voor mij precies weer waar het Lot in het leven om te doen was.
Als je je levensreis aanvaardt, wens dan dat de weg lang mag zijn. Vol avontuur, vol ervaring. Je hoeft niet bang te zijn voor boze krachten onderweg, wanneer je denken hoog blijft en de emoties die je lijf en je ziel beroeren zuiver zijn. Het boze kan je geen kwaad doen, wanneer je het niet in je geest meedraagt, wanneer je eigen geest er geen gestalte aan geeft. Wens dan dat de weg lang mag zijn. Dat er veel zonnige zomers zullen komen. Vol vreugde, vol genot en mooie dingen. En dat je veel, héél veel zult leren van de Wijzen, die je in je hart meedraagt. Houd daarbij wel steeds in je gedachte wat jij je Thuisland noemt. Daar stroomt de Bron van je bestaan. Daar aan te komen is je doel, maar overhaast de reis in geen geval. Het is beter dat die vele jaren duurt, zodat je oud zult zijn tegen de tijd dat je Thuisland aan de horizon gloort. Verwacht niets van je Thuisland. Het gaf je slechts de rijkdom van een mooie levensreis, die niets te bieden had, dan alle moeite waard te zijn om Thuis te kunnen komen. Om in vertrouwen vol te leren houden, te leren lief te mogen hebben …
Vrij naar Kavafis’ Ithaka
Bij het afscheid van Lot werd een Russische zegenwens gezongen. De herinnering aan haar blijve voorgoed. Schenk de eeuwige rust aan uw ontslapene en houd haar eeuwig in herinnering. Het zal me geen moeite kosten de herinnering aan deze markante vrouw levend te houden.
Jurianne Kemmink.