Ubi caritas et amor, Deus ibi est.
Maandag 7 januari 2019 hebben wij in de kapel van SAMAYA – voorheen “Priorij Gods Werkhof” – met veel familie, vrienden en leden van de Werkhofgemeenschap vorm gegeven aan ons afscheid van Wyp Bonthuis. Wat was dat een indrukwekkende, eenvoudige gebeurtenis, met medewerking van ons koor. Aan alles konden wij voelen, hoe Wyp hier zelf de hand in had gehad. De keuze van de lezingen en liederen. Dit was wat hij ons nog wilde meegeven! Zijn uitstraling naar zijn kinderen, kleinkinderen, zijn vrienden, maar ook naar ons. Zijn zorg voor de aarde en voor de mensen, zoals hij ons het verhaal van de barmhartige Samaritaan liet lezen en hij nog graag een collecte wilde voor Amnesty International. We mochten 524 Euro voor dit doel bij elkaar brengen. En voor hij echt helemaal weg ging nog één keer die zegen met levenswater!
Wyp werd geboren in Friesland, in Haskerland, 11 juli 1926 en overleed in Houten 29 december 2018. Zijn hele jeugd heeft hij in Friesland gewoond als 8ste kind in een boerengezin. Hij mocht de MAVO volgen, wat de kinderen voor hem nog niet hadden mogen doen. Hij wilde graag doorstuderen, maar het werd werken bij Douwe Egberts, wat hij zijn hele verdere leven gedaan heeft. Hij is in die tijd een echte Fries geworden in hart en nieren, en vormde zijn karakter in Friese eigenschappen, zoals eerlijkheid, oprechtheid en standvastigheid. Tijdens zijn diensttijd is hij in Nederlands-Indië geweest. Gelukkig heeft hij daar op de administratie gezeten, en heeft hij het ergste niet meegemaakt! Eenmaal terug sloot hij zich aan bij “de tochtgenoten van St. Frans”. Daar leerde hij tijdens het lopen, naast alle discussie met tochtgenoten, ook de stilte waarderen. Hij trouwde met Mien en verhuisde naar Houten, naar het huis waar Mien geboren was! Voor zijn werk kon hij toen naar Utrecht en dat is altijd zo gebleven. Wyp en Mien kregen vijf kinderen: twee dochters en drie zonen. In Houten beleefden ze de geschiedenis van het oude stationsgebouw mee en werd Wyp lid van GroenLinks. Daardoor aangemoedigd trok hij o.a. met velen naar Amsterdam om te demonstreren tegen kruisraketten! Ook was hij lid van de Acht Mei Beweging en de Familia Augustiniana!
Rond 1968 kwamen Wyp en Mien voor het eerst naar Priorij “Gods Werkhof”. Zij zochten voor zichzelf, maar ook voor de kinderen een plek om naar de kerk te gaan. Ze waren al naar verschillende plekken geweest, tot zelfs in Amsterdam. Maar vanaf het allereerste bezoek voelden ze zich in Werkhoven thuis en zijn ze nooit meer weg gegaan, nu 50 jaar geleden! Mien en Wyp zijn helemaal meegegroeid met de Werkhofgemeenschap.
Toen de Zusters hulp vroegen in hun werkzaamheden, zaten o.a. Wyp en Henk Baas in hun eerste Bestuur. En ook de kinderen deden mee, toen we nog een kinderkoortje hadden! Zij werden actief betrokken bij de liturgie, ook door Zuster Monica! Wyp had groot respect voor de zusters. Deze hebben een grote ontwikkeling doorgemaakt, vanuit beslotenheid naar een open gemeenschap. Nu is de Werkhofgemeenschap een kostbare gemeenschap, vol mensen met levenservaring. Ook met de overname door Samaya was hij blij.
Tijdens de laatste levensjaren was meditatie en reflectie voor hem belangrijk geworden. “Waar vriendschap is en liefde, daar is God.” Dat leefde hij!
Josephine Boevé-van Doorn